Rozpad świata mnie nie dotyczy

Nie bardzo rozumiem ten tekst... Byłam w Ruandzie i bardzo interesuje mnie jej historia... ale ten tekst nic nie wnosi... a PRZEDE WSZYSTKIM NICZEGO NIE TŁUMACZY. Jest jedynie powtórzeniem, tego co wszyscy wiedzą - że zachód nic nie zrobił... a nie ma nic o tym dlaczego doszło do ludobójstwa - A może autorka po prostu tego nie wie?
Moim zdaniem, przykład Ruandy jest trudny... i namawianie ludzi do pomocy (jakiejkolwiek), bez znajomości tego kraju, jego historii i problemów... jest bardzo GŁUPIE I NIEODPOWIEDZIALNE!!!
Zamiast tego typu apelów może rozsądniej byłoby napisać jakiś tekst o historii Ruandy? bo niby skąd ludzie mają wiedzieć, dlaczego doszło w Ruandzie do tej tragedii...

Pani Olu, bardzo dziękuję za zainteresowanie oraz interesujące podsumowanie. W pełni zgadzam się z Panią, że przykład Ruandy jest trudny i warto mówić o przyczynach tej masakry ponieważ wiele wyjaśniają. Odsyłam Panią oraz wszystkich zainteresowanych do artykułów p. Wojtka Jagielskiego, wykładu o Ruandzie p. R. Kapuścińskiego czy obejrzenia filmu Hotel Ruanda. Ponadto w internecie z łatwością, jeśli znajdzie Pani chwilę, odszuka Pani wnikliwe analizy, artykuły a nawet raporty na ten temat. Moim celem nie było jednak ukazanie czytelnikom przyczyn ludobójstwa, tym bardziej, że wielu zrobiło to już o wiele lepiej niż ja bym była w stanie, a jedynie ukazanie paradoksu obojętnie przyglądającego się cywilizowanego swiata jednej z największych tragedii XX wieku. Doskonale wiem, że często się o tym mówi nawet teraz i że moja nieśmiała próba ujęcia tego tematu była kolejnym powtórzeniem. Mam jednak dziwne wrażenie, że tragiczna historia Ruandy nie nauczyła świata pouczającej lekcji i że to właśnie o braku globalnej odpowiedzialności należy mówić. Również dziś, w obliczu dotkliwych skutków zmian klimatycznych, jesteśmy świadkami rozpaczliwego apelu krajów rozwijających się, jednak kraje rozwinięte, w tym również Polska, pozostają obojętne na ich wołanie o pomoc. Moim zdaniem należy mówić o tym, co może już wszyscy wiedzą, że zachód nic nie zrobił wtedy i że niewiele się do tej pory zmieniło. Może to idealistyczne, a może nawet banalne, ale myślę, że warto mówić o naszej odpowiedzialność za innych, myślę, że warto w takich przypadkach się powtórzyć nawet więcej niż raz.

Nie zgodze sie, ze: "warto mowic, ze Zachod nic nie zrobil", bo nie chodzi o to by ludzie robili cokolwiek lecz by zaangazowali sie rozmiejac problem, w ktorego rozwiazaniu chca pomoc. Nawolujac do aktywnosci TRZEBA wyjasnic, jakiej aktywnosci sie oczekuje... Dobrymi checiami pieklo wybrukowane, i juz nie raz Ruanda czy tez inne kraje tzw. Globalnego Poludnia tego doswiadczyly. Jestesmy odpowiedzialni za innych, ALE JESTESMY BARDZO ROZNI, I PRZEZ TYPU APELE, BEZ WYJASNIENIA TYCH ROZNIC (HISTORYCZNYCH, KULTUROWYCH, SPOLECZNO-GOSPODARCZYCH)... skazujemy Ruandyjczykow na litosc Zachodu, ktora nie rozwiaze ich problemow.
Gratuluje, ze Pani czyta o Ruandzie, ale Pani czytelnicy moze nie czytaja, i prosze piszac artykuly przede wszystkim o tym pamietac. Skoro czuje Pani odpowiedzialnosc za innych, prosze na rowni za Ruandyjczykow czuc sie odpowiedzalna za swoich czytelnikow.
Fragmenty, ktore Pani cytuje akurat z Kapuscinskiego oprocz dreszczyku emocji, nie wnosza nic...

Na czym polegała narastająca od pokoleń tragiczna sytuacja Ruandy opisuje Jared Diamond w swej książce "Upadek"(i moim skromnym zdaniem robi to perfekcyjnie.)

dzięki Lewy! bardzo się cieszę z kolejnego komentarza i propozycji książki - mam nadzieję, że zachęci to pozostałych do lektury.

Co do poprzedniego komentarza - TAK, każdy z nas jest inny. Myslę, że w myśl tej zasady nie musimy się zgodzić, Pani Olu - ja uważam, że warto pisać, ponieważ to kwestia uświadamiania czytelnikom, że taka sytuacja ma wogóle miejsce i że niewiele się zmienia w naszym postrzeganiu dalekiego świata, mimo że sam świat się zmienia i może okazać się, że pomoc nie tylko jest naszym moralnym obowiązkiem, ale koniecznością - np. już teraz w Indiach buduje się obronny mur z zasiekami przed klimatycznymi uchodźcami z Bangladeszu, niedługo uchodźców z krajów borykających się z negatywnymi skutkami zmian klimatu będzie więcej i istnieje całkiem realna szansa na to, że niedługo kraje rozwinięte, w tym również Polska, staną w obliczu niekontrolowanego napływu ludności.

Artykuł nie jest apelem do niesienia pomocy Ruandzie, ale zachętą do zastanowienia się nad kwestią pomagania innym i naszego postrzegania ofiar nieszczęść. Co do jego walorów estetycznych...cóż - każdy z nas jest INNY i każdy z nas ma prawo do własnego zdania - raz jeszcze dziękuję za Pani wypowiedź krytycznie oceniającą mój artykuł.

Nie do konca Pani rozumie, co staram sie przekazac... Tu nie chodzi o zadne walory estetyczne... a o to, czy tekst przekazuje jakas wartosciowa informacje, ktora oceniam na podstawie faktow, ktore sa w niej przytoczone, a nie Pani stylu lub jezyka (wowczas moglibysmy rozmawiac o walorach estetycznych)

Prosze przeczytac:
Hutu nie powinien dłużej litować się nad Tutsi!. Na każdym Hutu ciąży obowiązek wzięcia w swoje ręce kwestii ostatecznego rozwiązania - ich bracia Tutsi muszą odejść - na zawsze! Przeszukać wszystkie domy, kościoły, zagajniki, wzgórza, miasta i wsie w poszukiwaniu zdrajców, krwiopijców. Ci, którzy okażą litość - to też zdrajcy!!! Oto czym żyje Ruanda! Rozpoczyna się trzecie największe ludobójstwo XX wieku. Paleni żywcem, topieni w dołach kloacznych, raz po raz uderzani maczetami kobiety, mężczyźni i dzieci wciąż wołają o pomoc. Będą o nią wołać codziennie, przez kolejnych 100 dni.

I zastanowic sie:

Czy ten tekst namawia do pomagania innym, byc moze dalsze jego partie to robia, ale przede wszystkim wypacza problem, o ktorym mowi... czyli poglebia istniejace stereotypy o Ruandzie i jej mieszkancach, zamiast tlumaczyc na czym polegala ta tragedia...

Nie ma Pani pojecia co przeszli Ruandyjczycy... zreszta ja tez nie mam... moze ktos kto przezyl, w ktoryms z obozow koncentracyjnych potrafilby lepiej rozumie i lepiej potrafilby wyjasnic tragizm ludobojstwa, dlatego wlasnie refleksja nad tym co sie pisze jest tym bardziej wskazana.