Polska pomoc w 2008

[*Pozostawienie polskiego systemu pomocowego w obecnym, złym stanie to zignorowanie obietnic danych krajom ubogim i przechodzącym transformację oraz zaprzepaszczenie szans, które stoją przed Polską u progu przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej planowanego na 2011 rok – stwierdza najnowszy raport grupy polskich organizacji pozarządowych monitorujących pomoc rozwojową.*]

Na dwa dni przed III Forum Współpracy Rozwojowej, największą imprezą promującą Polskę jako odpowiedzialnego darczyńcę, organizowaną przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych, zaprezentowany został niezależny raport organizacji pozarządowych, analizujący polską politykę pomocy krajom najuboższym. Już trzeci rok z rzędu polskie organizacje pozarządowe współpracujące w ramach Grupy Zagranica prezentują własną analizę sytuacji, będącą uzupełnieniem i krytycznym komentarzem do informacji publikowanych przez MSZ. Tegoroczny raport zwraca uwagę na najważniejsze tendencje związane z ilością i jakością polskiej pomocy rozwojowej oraz przedstawia wybrane zagadnienia, niektóre z nich po raz pierwszy – jak np. pomoc udzielana przez wojsko w Afganistanie.

W 2008 roku wydatki na polską pomoc rozwojową wyniosły ok. 900 mln złotych, czyli 0,08% dochodu narodowego brutto. Po raz pierwszy od wstąpienia naszego kraju do UE wartość pomocy zmalała. „Widząc dramatyczne skutki kryzysu dotykające nawet kraje rozwinięte, nie możemy dopuszczać do sytuacji, w której pomoc najbiedniejszym ulega zmniejszeniu. Musimy oswoić się z faktem, że od naszej odpowiedzialnej postawy zależy rozwój na świecie. W tej sprawie potrzebna jest polityczna wola i determinacja rządu, a także akceptacja parlamentu, który uchwala budżet, a w jego ramach środki na pomoc rozwojową” – mówi Aleksandra Antonowicz z Polskiej Zielonej Sieci, koordynatorka grupy roboczej przygotowującej raport.

Zaprezentowany raport analizuje skuteczność, z jaką wydatkowane są pieniądze na pomoc. „[*Polska bardzo widocznie zalega z pomocą Afryce, gdzie potrzeby są największe i gdzie według 52% ankietowanych Polaków powinniśmy pomagać przede wszystkim*]” – wskazuje Marcin Wojtalik z Instytutu Globalnej Odpowiedzialności, współautor raportu. Szereg kwestii wymaga niezwłocznego działania: faktyczny spadek wysokości środków pomocowych, który wynika z zawyżania statystyk, polegającego na nieuzasadnionym wliczaniu do sumy pomocy kosztów stypendiów dla cudzoziemców uczących się w Polsce czy tzw. pomocy wiązanej. Coraz częściej dyskutowana kwestia obecności naszych wojsk w Afganistanie również ma wiele wspólnego z tematyką pomocy i znajduje odzwierciedlenie w raporcie, gdzie podjęty został temat pomocy udzielanej przez wojsko. „Współpraca z beneficjentem – najważniejsza w pomocy rozwojowej – jest niemożliwa, jeśli stroną jest uzbrojony żołnierz. Wybór wojska jako podmiotu realizującego projekty pomocowe stawia pod znakiem zapytania skuteczność współpracy rozwojowej, która w ogromnej mierze zależy od podejścia tego, kto jej udziela, a także jego motywacji i celów, dla których jest obecny na danym terenie” – komentuje Janina Ochojska, prezes Polskiej Akcji Humanitarnej, której przedstawiciele uczestniczyli w pracach nad raportem.

„Prezentowany dziś raport ma za zadanie pomóc stworzyć skuteczny i sprawny polski system pomocowy. Nie możemy dłużej dawać sobie taryfy ulgowej – ludzie w krajach biedniejszych liczą na nasze wsparcie, a my mamy możliwości, aby im pomóc. Polska pomoc może być skuteczniejsza – już dziś. Z tym przesłaniem kierujemy efekty naszej całorocznej pracy do polskiego rządu i parlamentu” – podsumowuje Aleksandra Antonowicz.

Raport dostępny również w wersji elektronicznej na stronie: http://www.zagranica.org.pl/index.p...

Kontakt do grupy roboczej – autorów raportu: Aleksandra Antonowicz, Polska Zielona Sieć, tel. +48 601 325 242, ola@globalnepoludnie.pl Marcin Wojtalik, Instytut Globalnej Odpowiedzialności, tel. +48 519 677 020, marcin.wojtalik@igo.org.pl Izabela Wilczyńska, Polska Akcja Humanitarna, tel. +48 503 387 229, izabela.wilczynska@pah.org.pl