Jak kenijscy rolnicy adaptują się do zmian klimatu? (cz. I)
Zachęcamy do obejrzenia serii krótkich reportaży (w języku angielskim) opowiadających o sposobach, za pomocą których drobni rolnicy z Kenii adaptują się do zmieniającego się klimatu.
Pierwszy reportaż opowiada o Margaret Silas z wioski Ngurumo. Margaret jest rolniczką, uprawiającą w swoim gospodarstwie m.in. kawę, słodkie ziemniaki, mango, makadamię, marantę trzcinową oraz drzewa. Z powodu braku deszczu rolnicy w jej wiosce mają wiele problemów - sadzonki wysychają i konieczne staje się powtórne sadzenie. Próbując temu zaradzić, mieszkańcy wioski zaczęli używać chemii rolniczej, ale plony były mniejsze niż dotychczas. Obecnie Margaret stosuje w swoim gospodarstwie bardziej ekologiczne metody upraw, których efektem są wyższe plony i poprawa bezpieczeństwa żywnościowego. Dzięki użyciu większej ilości obornika oraz wysiewie nasion w płytkie rowki, nasiona mogą przetrwać do dwóch tygodni bez deszczu. Margaret wyjaśnia, że jest duża różnica między rolnictwem konwencjonalnym a rolnictwem bardziej ekologicznym, ponieważ to drugie chroni glebę i zabezpiecza ją przed erozją. Wykorzystanie przez Margaret ekologicznych metod uprawy przyniosło znakomite rezultaty - jej plony kukurydzy zwiększyły się z 3-4 worków do 57.
Andrew Gitari jest rolnikiem i byłym nauczycielem mieszkającym w wiosce Kabaune w regionie Giaki. W reportażu opowiada o wpływie wycinania drzew na środowisko oraz o znaczeniu drzew w gromadzeniu wody, zwiększaniu opadów deszczu oraz zapobieganiu erozji. Zwraca jednak uwagę, że muszą to być odpowiednie gatunki drzew, które same nie wymagają dużych ilości wody. Obecnie lokalni rolnicy uprawiają drzewa owocowe, takie jak mango czy gujawa.
Anastacia Muthoni jest owdowiałą rolniczką żyjącą w Makengi. W reportażu mówi o problemach związanych z brakiem opadów deszczu i koniecznością nawadniania upraw w gospodarstwie. Opowiada także o tym, jak rolnicy z jej wioski adaptują się do zmian klimatu poprzez dywersyfikację upraw, np. sadzenie manioku na swoich polach.
Źródło: CCAFS