IV Konferencja najmniej rozwiniętych krajów

Między 9 a 13 maja 2011 roku w Istambule odbyła się czwarta konferencja ONZ dotycząca najmniej rozwiniętych krajów świata (LDC-IV). Poprzednia konferencja odbyła się w 2001 roku w Brukseli. Celem jest wypracowanie planu pomocowego na kolejne 10 lat. Główne problemy, z jakimi borykają się najuboższe państwa można streścić w trzech punktach: skutki zmian klimatu, rosnące ceny żywności i ropy, konflikty zbrojne.

LEAST DEVELOPED COUNTRIES

Kategoria najuboższych państw świata została stworzona przez ONZ w oparciu o następujące kryteria (wszystkie muszą być spełnione):

niski poziom dochodów mierzony na podstawie średniego dochodu na osobę w okresie 3 lat; średni dochód mniejszy niż 745 dol. na osobę rocznie kwalifikuje kraj do LDC, a powyżej 900 dol. oznacza wyjście w grupy LDC;
słabe wskaźniki dotyczące zasobów ludzkich – odżywianie, umieralność dzieci poniżej 5 roku życia, niski procent uczniów w szkołach drugiego stopnia, wskaźnik piśmienności wśród dorosłych;
wysoka wrażliwość na zmiany ekonomiczne mierzona w oparciu o wielkość populacji, zróżnicowanie eksportowanych produktów, udział rolnictwa, rybołówstwa i gospodarki leśnej w ekonomii kraju, niestabilność produkcji rolniczej oraz eksportu produktów i usług, poziom bezdomności w wyniku katastrof naturalnych;
populacja poniżej 75 mln ludzi.

Mapa pokazująca 48 państw grupy LDC

TROCHĘ LICZB

Udział w konferencji wzięło niemal 8000 delegatów oraz liderów 48 państw grupy LDC (ang. Least Developed Countries). 33 z tych państw leży w Afryce. Grupa ta stanowi 13% populacji światowej (prawie 900 mln ludzi) i jednocześnie tylko 1% udziału w światowym handlu. 75% obywateli tych krajów żyje za mniej niż 2 dol. dziennie. W niektórych państwach LDC notuje się wzrost gospodarczy. Mimo tego, muszą one nadal zmagać się z problemami takimi, jak wysoki wskaźnik śmiertelności wśród dzieci, brak dostępu do edukacji czy podstawowej infrastruktury. W spotkaniu brali udział też przedstawiciele organizacji pomocowych, nauki i biznesu. Od roku 1971, kiedy utworzono kategorię Least Developed Countries, z grupy tej udało się wydostać jedynie Botswanie w 1994, Zielonemu Przylądkowi w 2007 i Malediwom w 2011. Przewiduje się, że w 2014 roku również Samoa przestanie być jednym z najuboższych państw. ONZ ocenia, że 60% uchodźców na świecie to obywatele najuboższych krajów.

"Inwestowanie w najmniej rozwiniętych krajach świata nie jest działalnością charytatywną. To możliwość dla wszystkich, szczególnie w trakcie wychodzenia z kryzysu gospodarki światowej” - powiedział sekretarz generalny ONZ Ban Ki-moon. Dodał też, że „uwolnienie ludzi od ubóstwa i głodu jest moralną obligacją.”

CELE KONFERENCJI

Uczestnicy konferencji postawili przed sobą kilka zadań:

ocena postępów wdrażania Programu Działania dla LDC z Brukseli 2001 roku (ang. Brussels Programme of Action POA, dostępny na stronie: http://www.uneca.org/conferenceofmi...)
podzielenie się zdobytymi na przestrzeni dekady doświadczeniami oraz dobrymi praktykami, jak i wskazanie głównych problemów, ograniczeń oraz sposobów na ich pokonanie
zidentyfikowanie nowych wyzwań i możliwości, jakie stoją przed krajami najuboższymi, oraz działań, które należy podjąć na poziomie krajowym i międzynarodowym
potwierdzenie globalnego zaangażowania w sprawie potrzeb państw LDC
dodatkowa mobilizacja międzynarodowego wsparcia
sformułowanie i wdrożenie odnowionej umowy partnerskiej między krajami rozwiniętymi i nierozwiniętymi Konferencja LDC dyskutuje działania do podjęcia zarówno na szczeblu międzynarodowym, jak i krajowych, a także w sektorze prywatnym oraz na poziomie społeczeństwa obywatelskiego. Przedstawiciele polskiego sektora prywatnego na konferencji w Turcji byli powiązani głównie z branżą energetyczną (np. RWE Polska, PGE Polska Grupa Energetyczna), paliwową (np. Lotos SA, PKN Orlen), budowniczą (np. Budimex SA, Elektrobudowa SA), bankową (np. BRE bank) i innymi, w tym nawet Totalizator Sportowy. Jedynym przedstawicielem Polski w ramach społeczeństwa obywatelskiego było Forum Odpowiedzialnego Biznesu.

PROBLEMY NAJUBOŻSZYCH RZĄDÓW

Jako jeden z kluczowych sektorów wymagających pomocy z powodu wieloletniego niedoinwestowania wymieniano rolnictwo. Bezpieczeństwo żywieniowe jest priorytetem. Oczywiście na skalę tego problemu składa się wiele innych, choćby zbyt mała liczba inwestycji infrastrukturalnych i w transport. W raporcie przedstawionym w Istambule 8 maja pt. „Świat bez państw LDC” przeczytamy, że rozwinięta część świata poprzez wysokie dopłaty dla rolników pozbawiła farmerów z globalnego południa możliwości zarobku. Bez dopłat nie są oni w stanie zaproponować konkurencyjnych cen. Najuboższe państwa często stają się importerami produktów żywnościowych z północy. Jednocześnie ceny żywności rosną napędzane kosztami paliwa. Bank Światowy szacuje, że żywność jest droższa o 36% niż rok temu, skutkiem czego dodatkowe 44 mln ludzi popadło w ubóstwo. Perspektywy nie poprawia fakt, że, jak mówi ostatni raport Agencji ONZ ds. Wyżywienia i Rolnictwa, niemal 1/3 żywności na świecie jest marnowana i ląduje w śmietniku. Nie chodzi tu tylko o to, co trwonimy we własnych domach. Straty zaczynają się o wiele wcześniej. Procesy produkcji, przetwarzania i dystrybucji produktów żywnościowych w krajach rozwiniętych wymagają gruntownej analizy oraz natychmiastowej poprawy efektywności. Należy ulepszyć technologie oraz infrastrukturę uczestniczącą w tych procesach. Kłodą na drodze ku zapewnieniu bezpieczeństwa żywieniowego i dostępu do czystej wody są zmiany klimatu, powodujące zwiększoną częstotliwość ekstremalnych zjawisk pogodowych. Analizy pokazują, że ponad 1 mld ludzi w 2050 roku cierpieć będzie z powodu niedostatku wody (za minimum przyjmuje się 100l wody dziennie, zużywanej do picia, gotowania, sprzątania, toalety). Zaś mniejszym zbiorom w rolnictwie winne jest globalne ocieplenie. Spadek tej produktywności spowodowany jest nie tyle zmianami w opadach, ile wzrostem temperatury, który powoduje odwodnienie, utrudnione zapylanie i spowalnia fotosyntezę. Jako negatywny czynnik wskazuje się także zbyt duży wpływ Międzynarodowego Funduszu Walutowego oraz Banku Światowego na decyzje i strategie państw ubogich, szczególnie w Afryce.

Informacje w artykule pochodzą ze stron: http://ipsnews.net/news.asp?idnews=55550, http://www.ldcwatch.org, http://www.un.org/wcm/content/site/ldc, http://www.un.org/en/ga/president/6..., http://www.un-ngls.org/spip.php?art....